muchy

W ostatnich dniach nic nie mogłam napisać, gdyż bałam się o to, że przegrzeje się mi komputer od samej temperatury powietrza wokoło. Najprzyjemniejszym miejscem spędzenia tego czasu był, ku ogólnej radości naszego narybku, basen i piwnica. Natomiast, ze względu na komfort psychiczny, staramy się utrzymać temperaturę powietrza w domu poniżej 25 stopni (to chyba jakieś zboczenie zawodowe), wieczorami siedzimy więc w ciemności, wietrząc dom na wszelkie możliwe sposoby, a  później musimy wykonywać polowania na muchy, gdyż nie mamy siatek na oknach ;)

Obserwuję, że każdy z nas stosuje inną metodę usuwania, czy też likwidacji much.
Zrezygnowaliśmy z korzystania z lepu na muchy, podwieszonego do lampy na środku pokoju ;) już jakiś czas temu. Właściwie od momentu, gdy złapała się na taki lep nasza cudowna Ciocia Grazia i wkleiła w niego swoje piękne loki. A poza tym - jakoś tak mało ozdobnie wyglądał na środku salonu.

Za to łapiemy muchy. Mój Drogi Mąż łapie muchy w locie, ewentualnie tak je ogłusza przedłużaczem ręki czyli "łapką na muchy", żeby tylko spadły i żeby ich nie rozciapać na ścianie. Na nic jednak jego starania o wygląd ścian, gdyż ja trzaskam jak popadnie, byle szybko. Najstarszy Niesforek biega natomiast z łapką za intruzami, ale po chwili zapomina, po co z tą łapką biega, gdyż w jego wyobraźni zmienia się ona a to w miecz, a to w siatkę na motyle albo w trzepaczkę do dywanów i wznieca nią kurz. Niesforka wchodzi z nimi w pewnego rodzaju symbiozę, gdyż bardzo lubi łaskotki i czeka aż mucha usiądzie jej na rączce albo nóżce, i się z nią zaprzyjaźnia, i cieszy się, gdy ta ją łaskocze ;) Najmłodszy zaś macha rączkami i woła "sio, sio mucho".

Jest taki powiedzenie: każdy sobie radzi jak może.

A skoro to taki muchowy post, to napiszę jeszcze dowcip, który gdzieś tam przeczytałam na zajęciach fakultatywnych z biologii. Zamiast rzetelnego przygotowywania się do matury ;) Chociaż dowcip miał coś wspólnego z biologią, bo dotyczył właśnie much, czyli rodzaju Musca, rodziny muchowatych, rzędu muchówki, podgromady uskrzydlonych, gromady owady, typu stawonogi, królestwa zwierzęt, domeny eukariota ;)

Idzie mama mucha z córką muchą po łysinie Kowalskiego. I mówi ta mama mucha do córki muchy:
- Gdy ja byłam w twoim wieku, to w tym miejscu biegła tylko ścieżka.

Pamiętasz QŃQMie? pękałam wtedy ze śmiechy, trzęsąc się przy tym i wybijając niektórych z naukowej atmosfery :)
A rozbawiła mnie nie ścieżka czy łysina tylko określenie: mama mucha z córką muchą :)