zasłona dymna

Niektórzy się zorientowali, że w postaci poprzedniego posta, kryje się zasłona dymna :P
A na dodatek treść też mało prawdziwa i zdemaskowana przez Futrzaka.

Rzeczywiście, to swoisty kamuflaż dla mojego stanu ducha, który delikatnie to ujmując, w jakieś doły zabrnął. Przeciążyłam się chyba zbytnio weekendową sielanką. Za bardzo się cieszę z małych i drobnych rzeczy, i dostaję obuchem w głowę, żeby mi się w niej ze szczęścia nie poprzewracało. Tak dla równowagi.

Próbuję się pozbierać, poskładać i podretuszować, tak żeby podobną do siebie być. Mam nadzieję, że mi wyjdzie.

Tymczasem mam ochotę w sen zimowy zapaść, mimo że lato się zaczyna.  Wspomagają mnie w tym leki przeciwalergiczne, których efektem ubocznym jest senność. Ale lepiej chyba spać więcej, niż nie spać w ogóle ze stresu.

Do zobaczenia rano. Mam nadzieję, że będę w zdecydowanie lepszej formie. Na to po cichu liczę, wszak smutek i rozpacz, nie leżą zbytnio w mej naturze, bo optymistką jednak jestem.