przełom

Przywykłam już do tego, że w naszym domu wiele rzeczy musi nabrać mocy urzędowej nim zostaną zrealizowane. Na przykład ciągle zastanawiamy się, jakie żyrandole chcielibyśmy mieć w przedpokoju ;) W końcu po ciemku nie chodzimy po tym pomieszczeniu. Światło jest, więc nie ma pośpiechu.

Już nie tylko moc urzędnicza, ale również anielska cierpliwość z nas bije, jeśli chodzi o nasz ogródek. Ostatnio sąsiadka mi powiedziała, że nie mam co się przejmować - ciągle tu nowi jesteśmy i możemy ciągle jeszcze go nie mieć, nie to co ona, że już musi się nim zająć. No ale skoro to mówi, to pewnie wszyscy czekają na ten moment, gdy dopasujemy się do ogólnego porządku ogrodniczego.

Czekając już od ponad roku na umówionego człowieka, który się kompleksowo tym kawałkiem ziemi zajmie, obserwujemy jak postępuje sukcesja łąkowa na naszej działce. Zajęcia edukacyjne dookoła domu.

Aż tu nagle, niespodziewanie, tydzień temu, po roku przekładania terminu, przyszedł pan i wykopał nam dołki i rowki na działce, z których deszcz co prawda przez kilka dni uczynił rwące rzeki i stumyki. Zastanawialiśmy się już z Moim DrOgim Mężem, czy sąsiedzi już zrobili zakłady, jak długo będzie w stanie przeoranym nasza działka. Myślę, że się trochę rozczarowali, gdyż wczoraj, w ciągu pół dnia, instalacje nawadniające zostały położone, zasypane, a wcześniej, ku uciesze Niesforków, wypróbowane. Posiadanie kilku własnych fontann we własnym ogródku niezwykle ucieszyło dzieciarnię.
Podobno właśnie nastał ten moment, w którym rozpoczęliśmy urządzanie ogródka!!!
Ogródek to zbyt wiele powiedziane, bo to najpierw trawnik będzie, jeśli się uda go założyć.

Aby to mogło sprawnie nastąpić musieliśmy przenieść naszą trampolinę na posesję sąsiadów, oczywiście za ich zgodą. (Dobrze, że ciągle nie mamy ogrodzeń :) Za ich zgodą, nastąpiła dzierżawa terenu pod trampolinę, w zamian za nieograniczoną możliwość skoków ich córki na niej.

I to był piękny moment, gdyż nastąpił przełom, bo w końcu nasze dzieci miały okazję się ze sobą zaznajomić!!!
Niewiarygodnie, bo w końcu oni są najbliższymi naszymi sąsiadami.

Szaleństwa trampolinowe, które dały dzieciakom wiele radości i satysfakcji skończyły się jednak kontuzją Najmłodszego Niesfornego Aniołka, któremu Najstarszy nadepnął na rękę i go boli. A że przebudził się z płaczem i bólem, to zaniepokojona jestem, czy jednak sobie czegoś poważniejszego z tą ręką nie zrobił.
No ale będę się tym martwiła rano. Póki co śpi i ja idę w jego ślady :P