wyjątkowi

Zużywając tony chusteczek higienicznych i troszcząc się o Najstarszego Niesfornego Aniołka, którego ze szkoły wczoraj kazano nam odebrać w trybie natychmiastowym, patrzę tylko, jak godziny uciekają. I nie wiem, jak to jest możliwe, że kiedy nic szczególnego nie robię, to one pędzą, jak szalone.

Bo przecież nastawienie pralki i wywieszenie prania nie zabiera dużo czasu, przygotowanie obiadu, zwłaszcza zorganizowanej pani domu, również. Nie wspominając o prasowaniu.

Te zwykłe czynności, które przecież w każdym domu są do wykonania i są takie oczywiste, że może dlatego właśnie, są tak nielubiane.
Ale nie jestem perfekcyjna, nigdy nie nadążam z praniem, nie wspominając o prasowaniu, a gotowanie to już zupełnie inna historia.

Przecież każdy chciałby być wyjątkowy i robić same wyjątkowe rzeczy, a nie tylko segregować pranie.

Chciałby, aby darzono go szacunkiem, okazywano zainteresowanie.
I szukając tej drugiej skarpetki do pary, czuję, jak opuszcza mnie złość i bunt, bo to przecież tylko w ten sposób, okazując moim najbliższym szacunek, przekażę im, że są wyjątkowi i ważni.

I praca w domu stała się jakby lżejsza, obiad szybciej się ugotował i dzieci wróciły z przedszkola jakby bardziej czyste ;)