nostalgia

Nie spodziewałam się, że czas odpoczynku będzie tak męczący :(
Chociaż wszystko sprzyjało naładowaniu akumulatorów, bo był i ulubiony Wrocław, i byli ludzie, których bardzo lubię, to czegoś mi brakowało. Czego, jeszcze dokładnie nie wiem, ale pewnie coś w relacjach było nie tak, tylko nie zostało wypowiedziane, albo ukryte.
Pewnie trzeba czasu i wyjdzie, i będzie jasne.

Było też bardzo piękne wzruszenie ostatniej niedzieli, gdy grupa "Cantamus Deo", w naszej starej parafii, składająca się z około dwudziestu osób w przekroju wiekowym od maturzystów po emerytów, od wnuczek po babcie, od młodzieńców po dziadków pod niewidzialną batutą księdza Krzycha przeniosła nas do Betlejem pięknym śpiewem i poruszającymi tekstami.

Nawet trochę smutno mi się zrobiło, że mogłam uczestniczyć w tym dziele tylko w roli obserwatora :(

Więc nostalgiczny nastój mi towarzyszył i chyba nadal towarzyszy, bo może tęsknię za wyobrażeniami, a może za bardzo innych rozczarowuję.