nowe miejsce

Tak. Można powiedzieć, że pierwsza góra dzisiaj została przeniesiona.

Po porannej awanturze Niesfornych Aniołków, a zwłaszcza Średniej Anielicy ;) - spowodowanej wrodzoną niechęcią, niestety genetycznie uwarunkowaną, mocno dominującą i niesprzężoną z płcią, do wczesnego wstawania, już o godzinie 7:47, zaraz po zamknięciu drzwi za całą rodziną, która odjechała spod domu wraz z Moim Drogim Mężem do placówek, opadłam z sił. Właściwie to mogłabym iść spać, odpoczywać, nabierać sił na popołudnie.

I właściwie nie mogłam uwierzyć, że jeszcze niedawno tęskniłam za wyjściem z domu, pójściem do pracy, w ogóle do ludzi, funkcjonowaniem jakimś tam normalnym rytmem. Właściwie to w domu jest całkiem fajnie.
I nim z niego wyszłam, już chciałam wracać.

Czy ktoś tu rozumie kobiety?

Jednakże pewne obowiązki wzywały i aby okazać szacunek tym, którzy przesunęli również swoje poranne góry, szybko zebrałam się w sobie i dom zamknęłam po drugiej stronie stwierdzając, że dzień jest piękny i słoneczny, i właściwie szkoda by było go przegapić pozostając w domu.

Czy już pytałam o umiejętność zrozumienia kobiet?

Po raz kolejny usatysfakcjonował mnie sposób dojazdu do biura. Już w drodze zdołałam obgadać ze swoim prezesem, a Mój Drogi Mąż ze swoim, kilka ważnych kwestii przez co delikatne sposoby perswazji ze strony osób współpracujących nie zadziałały w formie zaplanowanego przez nie zaskoczenia. Prezes szybko przedstawił plan działania, a ja mimo wszystko, z podniesionym ciśnieniem przez kolejną kawę i przede wszystkim formę nacisku, żałowałam, że nie zostałam dzisiaj w domu.

To jak to jest z kobietami?

Całą tą huśtawkę ciśnieniową był w stanie wyregulować podany przez Mojego Drogiego Męża obiad w kąciku obiadowym w domu, umilony niezwykle miłą i ważną rozmową, właśnie z nim.

Reszta zamieszania dnia, to już było tylko sprawdzanie, czy ta góra dobrze stoi w nowym miejscu.