Niesforkowe historie

Zachęcony przez wychowawczynię Najstarszy Niesforny Aniołek 1 maja chce wziąć udział w biegu ulicznym. Myślę sobie, czemu nie i biorę go na przebieżkę. W swojej kategorii wiekowej do przebiegnięcia ma dystans 400 m, więc postanawiam zrobić z nim pętelkę 500 m wokół domów. Ledwo wyruszyliśmy a już w tyle pozostałam, i mówię mu, żeby siły oszczędzał. A on już prawie tyłem biegnie i się dopytuje, czy już może przyspieszyć. Widzę, że sił to mu na pewno nie zabraknie, motywuję go do szybszego biegu. Przyspieszył więc, ale żeby to był normalny bieg! Trochę szybkiego cwału, troszkę tyłem i wszystko w tempie, gdy ja z tyłu ledwo zipię i z kolką się zmagam.

Po zakończeniu biegu stwierdził, że to była rozgrzewka i że dopiero teraz to chciałby pobiec na maksa. ;O
Nie zabrałam go na swoją przebieżkę. Po co mam się stresować :)

*****

Natomiast Indywidualista Najmłodszy też miał dzisiaj swój dzień w przedszkolu.

Na początku roku dzieci akceptowały zasady, które panują w przedszkolu i w formie graficznej cały czas im na ścianie wiszą, żeby w razie konieczności można się było do nich odnieść.
Nie pamiętam wszystkich, ale są to zasady w stylu: mówimy cicho - nie krzyczymy, grzecznie się bawimy - nie bijemy się, dbamy o porządek - po zabawie sprzątamy zabawki itd...

No a dzisiaj Najmłodszy Niesforek siedział na krzesełku i dłubał sobie w nosie ;P
Poprosiła go pani, żeby tego nie robił, bo nie wolno dłubać w nosie.
Nisforek natomiast skwitował to tak: Będę, bo w przedszkolu nie ma zakazu dłubania w nosie. ;P

Gdy już pani opanowała atak śmiechu, ustaliła z Niesforkiem, że w takim razie razem dorysują ten zakaz i wtedy już będzie go respekował.

Zastanawiam się, czy jest taki precyzyjny, czy już uważa, że co nie zakazane to dozwolone!