ach Niesforki

Wrażenie, że jest to blog o niemocy Niesforków i mojej również, jest chyba jak najbardziej uzasadnione, tym bardziej, że sama takie odnoszę.

Ale nie będę z tego powodu płakać i patrzę na to tak:
Przeziębienie wydaje się być opanowane, a ja zyskuję kolejny dzień z dzieciakami w domu. Jeszcze niedawno by mnie to przygnębiło, ale teraz się z tego cieszę. I zachwycam się, jak same potrafią sobie zorganizować zabawę, jak tworzą, jak próbują się dogadać okazując sobie szacunek, jak pracują nad tym, aby dla każdego z nich zabawa była przyjemnością.

Nie przestają przy tym być Niesfornymi Aniołkami i niejedno mają za uszami, ale kto by na to zwracał uwagę. Ważne, że są. Takie bezbronne, ufne, pełne energii, ciekawe świata, ale też cwane, wymagające, angażujące, czasami denerwujące, krnąbrne, wesołe, dowcipne i kochane, bardzo kochane.