widok z Nosala na ...

Ku naszemu zaskoczeniu, zamiast jednego pokoju, ewentualnie dwóch, dla pięciu osób - od naszych zaprzyjaźnionych gospodarzy - otrzymaliśmy całą chatę do dyspozycji. Dla mnie, jako klaustrofobika, to prawdziwy luksus. I naprawdę się tego nie spodziewałam.

Śniadanie z widokiem na Giewont smakowało naprawdę wyjątkowo ;)

Wzmocnieni po niedzielnej Mszy Św., chcieliśmy skorzystać z podobno ostatniego dnia bezdeszczowej pogody i wjechać na Kasprowy podziwiać stamtąd piękne widoki. Kolejka do kolejki tak zniechęcająco wpłynęła na Niesforki, że te zapragnęły wrócić do naszej chaty i nawet nie chciały słyszeć o wędrówkach po niższych partiach gór.
Jedynie Mój DrOgi Mąż był zdolny zrozumieć Niesforki, bo we mnie się zagotowało. Był również w stanie zrozumieć i mnie i postanowił zająć się Niesforkami podczas mojej samotnej wycieczki - niestety, albo nawet stety, gdyż bardzo potrzebowałam tych paru godzin dla siebie. Na moje "sam na sam" z górami.

Kasprowy zatem oglądałam, ale z Nosala.

Odpoczywając na górze nawet mi się wydawało, że daleko, daleko, na Kościelcu leży jeszcze śnieg. Chociaż to bardziej wynik mojej wyobraźni.

Zachwyciłam się niejedną formą skalną, drzewkiem i kwiatkiem.

Mam nawet specjalne zdjęcie dla Zofijanny :)
Ona na pewno wie, co to jest. Nie chwaląc się, ja też wiem :) A była tego pełna łąka.

W drodze powrotnej znalazłam jeszcze najstarszą chatę góralską!

Nie powiem, zmęczyłam się nawet :). Ochłonęłam i znowu łatwiej mi było być łagodną i cierpliwą.
Zaskoczył mnie Najmłodszy Niesforny Aniołek, gdy mnie zapytał: "Mamo, czy bardzo nas kochasz?" Gdy go o tym zapewniłam, posumował: "To skoro bardzo nas kochasz, to nie powinnaś się na nas złościć!"
No ładnie - pomyślałam. Nieźle więc gromami rzucałam!
I widać bardzo mi był potrzebny ten samotny spacer i parafrazując poetę Tetmajera*: Widok z Nosala na ... góry i doliny mojego życia :)

****

Nie był to jednak koniec dzisiejszych atrakcji.
Nieoczekiwaną atrakcją dzisiejszego wieczoru było bowiem spotkanie. Zupełnie przypadkowe, prawie w ogóle nie planowane.
Spotkanie z eNNką, która w trybie ekspresowym schodziła  już Tatry, w przerwach na szlaku haftując zakładki. I spotkanie z Agają, która z całą rodziną właśnie przyjechała schodzić Tatry. Im życzę dużo słońca i dobrej pogody, to może i my się wtedy również załapiemy na jego skrawki.
Będzie nam wtedy przecież raźniej oswajać góry już, mam nadzieję, całą rodzinką.

Pozdrawiam z przepięknych gór. I cieszę się, że to jednak był ten kierunek.