dzień dziury

Po wyprawie nie dla prawdziwych turystów wróciliśmy dzisiaj do punktu wczorajszego wyjścia, aby zrealizować rodzicielskie obietnice złożone dzieciom, że w nagrodę za dzielne wędrowanie będą mogły sobie poskakać na dmuchanej dużej zjeżdżalni. Trzeba przecież danego słowa dotrzymać.

Ponieważ byliśmy niedaleko ;) postanowiliśmy sprawdzić, jak z bliska wygląda Wielka Krokiew.

Wielka Krokiew od dołu :)

Wielka Krokiew od góry

W kawiarni na Wielkiej Krokwi - zdjęcia z zawodów z lat 20. Troszkę inaczej skakali, nieprawdaż?

Nie chcąc zniechęcić Niesforków do dalszych wypraw, dzisiejszy dzień był tylko spacerkowy i oczywiście w tempie żółwia.

Poszliśmy do Doliny ku Dziurze.
I zatrzymywaliśmy się nad każdym kamyczkiem, gałązką i hubami na pniu.

 Najciekawiej się szło oczywiście nie dróżką, lecz po kamieniach i korzeniach obok.

Myjąc ręce w każdym możliwym miejscu.

Aż w końcu dotarliśmy do Dziury. Weszliśmy do niej i zobaczyliśmy to.

Wnętrze Dziury

 

Do wyjścia z Dziury już niedaleko :)

 

Najmłodszy Niesforek w Dziurze :)

Po spędzonych kilku godzinach na świeżym powietrzy, dotarliśmy do domu, gdzie Mój DrOgi Mąż doszedł już do perfekcji w rozpalaniu kominka, bez konieczności zjedzenia całego opakowania galaretek (ku uciesze Niesforków) w celu uzyskania dobrej rozpałki ;).
Śmieje się, że przez te kilka dni zaspokoi "samczą" potrzebę walki o ogień.

A ciepło z kominka nadaje klimatu w góralskiej chacie, w której dzisiaj zjedliśmy obiado - kolację wspólnie z Doktorostwem.  I taka się zrobiła gorąca i miła atmosfera, że Doktorowa w pewnym momencie zdecydowała się ściągnąć kilka warstw ubrania z siebie i z najmłodszego Paluszka. Powstała nawet konieczność otwarcia okien! No ale jak to bywa, gdy okno, a właściwie drzwi na taras zostały otwarte, trzeba było je w końcu zamknąć. I chociaż wcale nic nie piliśmy i byliśmy jak najbardziej trzeźwi, poleciało szkło ;PPP
Tak oto powstała dziura. Dziura w przeszklonych drzwiach.

O wiele rzeczy trzeba pytać lekarza lub farmaceutę, ale o usuwanie resztek stłuczonej szyby, przyklejonej nad wyraz mocno, trzeba pytać inżyniera :), który z łokcia przez ściereczkę resztę wybije.

Jutro będziemy robić wycieczki po szklarzach, aby dziurę załatać.