hardcore

Zachęceni piękną pogodą, widokiem Tatr za oknem, dobrymi prognozami i króciutkim sms-kiem od Doktorostwa, "czy widzimy TO za oknem", postanowiliśmy wyruszyć w góry. Podzieleni na dwie grupy, starszą i młodszą, ruszyliśmy do Murowańca, tyle tylko, że dwoma różnymi trasami. Grupa pierwsza, w skład której wchodził Mój DrOgi Mąż i Najstarszy Niesforny Aniołek, ruszyła przez Nosal, Nosalową Przełęcz, Skrupniów Upłaz od strony Boczania do Przełęczy między Kopami, gdzie spotkała się z drugą grupą taterniczą, której skład stanowiła Dosia, Średnia Niesforka i Najmłodszy Niesforny Aniołek, a która Przełęcz między Kopami zdobywała od Doliny Jaworzynki, Siodłową Drogą i Siodłową Percią.

Najstarszy Niesforny Aniołek był bardzo podekscytowany zdobycia Nosala, którym wzgardził pierwszego dnia, a Młodsze Niesforki z werwą ruszyły dolinką.

Dolina Jaworzynki - początek

Wędrujące Młodsze Niesforki

Skupniów Upłaz od Doliny Jaworzynka

Jakiś kawałek Zawratu Kasprowego

Widok z Siodłowej Perci na Dolinę Jaworzynka

No i tuż przed Przełęczą, wtedy, gdy najbardziej byliśmy zmęczeni zaciągnęły chmury i zaczął padać deszcz, a widać było tyle, co nic :(

widok na deszczowe chmury

Przełęcz między Kopami (1499 m npm)

Dotarłszy na Przełęcz między Kopami (1499 m npm) dwie grupy połączyły siły, a spotkawszy wcześniej Aniołów Stróżów w postaci dwóch Sióstr Jadwiżanek, które uprzedziły, że w naszym tempie żółwia do Murowańca jest jeszcze godzina drogi, a ludzi w schronisku jest tyle, że nie wiadomo, czy znajdziemy tam choć trochę miejsca, poradziły nam wracać, co przyjęliśmy z pokorą. Okazało się w międzyczasie, że nasze kurtki przeciwdeszczowe są przemakalne. A my zmarznięci i zmoknięci, z kryzysem kondycyjnym Najmłodszego Niesfornego Aniołka wróciliśmy przez Boczań do Kuźnic. Najmłodszy Niesforny Aniołek nie mając możliwości odpoczęcia, w połowie drogi zaniemógł. Jakież to szczęście, że moja trasa połączyła się z trasą Mojego DrOgiego Męża, który od pewnego momentu niósł Niesforka na rękach. Ponieważ byliśmy nausznymi świadkami, gdy śmigłowiec w naszym pobliżu zabierał jakiegoś turystę, wyobraziłam sobie, że pewnie to samo by mnie czekało, gdyby nie to, że wtulony w Męża Niesforek został przez niego zniesiony.

Mój DrOgi Mąż w ulewie, pod drzewem, odpoczywa, trzymając śpiącego Najmłodszego Niesfornego Aniołka.

Mój DrOgi Mężu, jestem Ci niezmiernie wdzięczna za uratowanie Niesfornego Aniołka. Niewyobrażalny to był wysiłek znieść z góry dzieciaka, ogrzać go i zadbać o nas wszystkich. Jestem dumna z tego, że jestem Twoją żoną!

W Kuźnicach poratowała nas Pani Ania i Wyborowa ;) Pani Ania znalazła trzy koce polarowe, dzięki którym rozgrzały się Niesforki i poczęstowała gorącą herbatką.

Wieczorem radość powrotu do domu podzieliło z nami Doktorostwo. W pewnym momencie, prawie jednocześnie,  nasz Najmłodszy Niesforny Aniołek i Średnia Córcia Doktorostwa podeszli do nas i ... musieliśmy zrobić konsultacje u lekarza i farmaceuty. W ruch poszły ibuprofeny, niestety. Mam nadzieję, że to tylko osłabienie bardzo dzielnych turystów.