na froncie

Na dywanie prawdziwe pole bitwy.
Znaleziony w piwnicy karton okazał się skrzynią pełną skarbów. Wszystkie Niesforki oraz Dziekuś ustawiają figurki. Jedni atakują drugich, drudzy pierwszych. Kosynierzy saperów, artylerzyści piechotę, sanitariusze ledwo nadążają z opatrywaniem ran. Oficerowie z dokumentami pod pachą niosą nowe rozkazy.

Żołnierzyki mają prawie 40 lat :) Nieźle się trzymają, jak na swój wiek ;)
Dziwiło mnie to, że Teściowa trzymała te gadżety dla potomnych, a potomni rzeczywiście się tym bawią. Mojemu Mężowi aż oko błysnęło na widok tych zabawek.

Akcja przenosi się do podziemia, znaczy się pod stoły. Próbują mnie namówić do wspólnej zabawy, ale nie daję się wciągnąć w akcję na froncie.

Ja nie mam żadnych zabawek z dzieciństwa, nawet nie bardzo pamiętam, czy miałam jakieś ulubione. I tak musiałam się większością, o ile nie wszystkimi, dzielić z rodzeństwem, a szczególnie z Młodszą.

Pamiętam natomiast, że Młodszej bardzo się podobały takie zasuszone głowy ryb, głównie szczupaków.
Zawsze takie chciała mieć. Z braku szczupaków, postanowiła zasuszyć jakieś inne, nie pamiętam, ale wydaje mi się, że to były głowy szprotek.
Wędzonych ;)

Nic nie wiedziałam o samodzielnym podjęciu realizacji marzenia przez Młodszą dopóty, dopóki odurzona nieznośnym zapachem w naszym pokoju, nie znalazłam rybich głów w trakcie suszenia.
Tyle tylko, że suszone były w całości.
I na dodatek w woreczku ;P
Miałam ochotę wyzwać ją wtedy na pojedynek, albo wytoczyć jakieś cięższe działa. Skoro przetrwała bez ścinania głowy, to chyba musiał zostać podpisany jakiś rozejm.
I całe szczęście, bo nie miałabym się dzisiaj z czego śmiać ;)

Na dywanie nastąpiło chwilowe zawieszenie broni. Dziekuś wyszedł właśnie do domu, a reszta wraca do kartonowych okopów. Czas na odpoczynek, chociaż sanitariusze mają pełne ręce roboty.

A mnie prześladuje zapachowe wspomnienie ściętych głów.