korzonki

Ledwie się ruszam, lecz według badań wykonanych w szpitalu, jestem okazem zdrowia. I całe szczęście. A ten unieruchamiający ból jest po porostu wyrazem mojej tęsknoty za wiosną. Postanowiłam bowiem uaktywnić się o tej wytęsknionej porze roku i wypuścić korzonki.
Wypuszczanie korzonków okazuje się być jednak bardzo, bardzo bolesnym stanem.

Podana w szpitalu kroplówka na chwil kilka poprawiła mi samopoczucie, lecz przez nią nie zdążyłam  powitać chlebem i solą mojej Młodszej. Na szczęście powitała się sama ;)

A teraz patrzę z zazdrością, jak wraz z Moim Mężem świętują jej przyjazd dobrym winkiem. A żeby im za wesoło nie było, to właśnie włączam film, do którego kilka osób na Wymuszonym Blogu zachęcało, o tytule niezwykle optymistycznym "Sala samobójców".

Upss, jestem ostrzeżona, że .... delikatnie mówiąc .... trudny, ale oni nie. Ale wspólnie chyba będzie łatwiej.