samopomoc sąsiedzka

Ma jeden z naszych sąsiadów szczęście dzisiaj, że byliśmy już w domu, gdy miły pan z firmy, co to na czas i na miejsce, dostarczyć mu chciał przesyłkę z Gdańska i że nie musi za nią przez pół okolicy jeździć i jej szukać, bo jego jeszcze w domu nie było, gdy właśnie było to miejsce, ale zupełnie nie ten czas.
Też miałam kiedyś szczęście, gdy łaskawy ZUS zechciał mi zapłacić za opiekę a pieniądze przyniosła pani listonoszka i aby mnie nie fatygować w niezbyt dogodnych godzinach do urzędu, zostawiła pieniądze u sąsiadki. A ta, gdy ledwie pod domem zaparkowałam, już wybiegła, aby mi je oddać.

Inna znowu sąsiadka wspomogła plastikowym krzesłem ogrodowym, gdyż u nas tylko drewniane, gdy niedawno na próżno (przecież jest już po sezonie) szukałam takiego w różnych sklepach, bo pod prysznic dla Mamy potrzebowaliśmy.

A jeszcze inny sąsiad przyszedł dzisiaj i opowiada, że wstał dzisiaj wcześniej i przez okno wyglądnął, a przy naszym domu i autach stoi wysoki, nieznany pan i się wszystkiemu przygląda, tak jakby był na zwiadach. I ostrzega, że kilka lat temu już tu tacy byli i domek za domkiem splądrowali w ciągu jednej nocy. I jeden z właścicieli to nawet słyszał, jak mu z dołu wszystko wynoszą, ale on się nie ujawniał, żeby mu krzywdy nie zrobili. Wiem, że on już wyostrzył zmysły i stał się bardziej czujny. My też chyba musimy częściej przez okna wyglądać :)

Tak, więc pozostaje nam czekać, przyjdą do nas, czy nie?