nowy przedmiot

Zawsze mi ciarki przechodzą po plecach, gdy widzę śpiewający chór. Tak, właśnie, gdy widzę. Nie wzrusza mnie samo słuchanie, ale oglądanie wykonania.
Tak mają wzrokowcy :)
Muszą widzieć, żeby słyszeć.

A jeszcze inaczej jest, gdy uczestniczy się w występie od środka.
Doświadczeń ze śpiewaniem w chórze też nie mam zbyt wielu, bo to było dla mnie zbyt statyczne. Przecież jestem również kienestetykiem i muszę działać!

No to o czym ja tu dzisiaj?
Ano o tym, że w końcu poszłam. Poszłam na próbę grupy śpiewającej w parafii, której powstaniu mocno kibicowałam i nawet się odgrażałam, że jako pierwsza przyjdę. Tak się oczywiście nie stało, mniejsza z tym, dlaczego. Ale poszłam wraz z nowym sezonem ;)

No i wszystko się przypomniało.
Przecież przez kilka lat regularnie chodziłam na próby, na występy i występy ;P
Ćwiczyłam solidnie ma-me-mi-mo-mu. I ptkcz, ptkcz, ptkcz. Oraz sławetny Maryjonek, którego nawet i Górniakowa nie wyciągnęłaby, mimo starań i dużych możliwości.
Na próby, na których nauczyłam się śpiewać białym głosem. I na występy, gdzie po kilku oberkach, czy obyrtkach bez mocnego wsparcia przepony nie wydałby człowiek z siebie żadnego dźwięku.

No i to właśnie wszystko mi się przypomniało, podczas pierwszej próby zespołu śpiewaczego w tym sezonie, gdzie troszkę inny zestaw dźwięków do rozśpiewania i już bez białego głosu, ale za to na chwałę Bożą!

Układam więc nowy plan zajęć na ten rok. Doszedł mi nowy przedmiot.