sztućce na liście

To dziwne uczucie pakować się do szpitala. Zawsze tam trafiałam w ostateczności, a później wszystko mi Mama, a później Mój DrOgi Mąż dowozili. Nawet nie bardzo wiem, jak się spakować :P
Sam fakt, że pojadę sobie tam sama, bo będę w stanie, jest dla mnie co najmniej dziwny.  Przecież szpital to dla mnie miejsce, gdzie trafiałam  albo nieprzytomna, albo pod skalpel, albo w gorączce z majaczeniem, albo z nagłą tężyczką magnezową, albo dlatego, że mi wody odeszły, albo jako osoba towarzysząca Najmłodszemu Niesforkowi. Ale tak, na wyznaczony termin, to jeszcze nigdy się nie szykowałam.  Oby nie zapomnieć sztućców :P

Ciekawe doświadczenie.

Chciałabym zabrać ze sobą internet, ale nie mogę znaleźć urządzenia, które mi to ułatwi, więc naszykuję sobie tylko książkę. Ale z tych tzw. lekkich. Może Chmielewską. Żeby się można było pośmiać. Bo generalnie, ciężko znoszę wizyty, nawet krótkie, w szpitalu.

Szczęście, że Rodzice przyjadą, to się domem zajmą i mogę być o to pewna, że gdy wrócę, to lodówkę pełną pyszności zastanę i jak znam moją Mamę, to zechce mi wyprasować wszystko, co pod rękę jej wpadnie. Ale będę jej za to niezmiernie wdzięczna.

Do zobaczenia, chyba w czwartek :)))