wizja głodowych świąt

Zajętość ogólna i szczególna w minionym tygodniu była wielka. Choć dość trudny i wyczerpujący był to czas, to uznać go należy za taki, że dobrze, że był.

Przygotowania świąteczne były znaczne, bardziej duchowe niż porządkowe i kulinarne, chociaż i te miały swoje miejsce i czas.

Ale gdy przyszło co do czego, wróciwszy wczoraj z kościoła z nadzieją na pyszny obiad, który w lodówce tylko czekał, aby go podgrzać i pięknie podać, spotkała nas wizja głodowania. Mimo że lodówki pełne :)

W takiej sytuacji  przychodzi ta coroczna refleksja: i po co tyle gotować, piec gdy i tak marny z tego pożytek.Wystarczy, że prądu zabrakło i całe świętowanie nastawione na siedzenie za stołem pęka jak bańka mydlana.

Z katastroficznych wizji świątecznego głodowania wyrwała mnie Pablowa, która szukała pomocy dla zwalonego przez wypadnięty dysk Pabla. Gdy dowiedziała się, że nie mamy jak zagrzać sobie obiadu wpadła na genialny pomysł, że podjeżdżając po specyfik farmaceutyczny przywiezie nam kuchenkę mikrofalową.
Po krótkiej refleksji stwierdziła jednak, że ta propozycja chyba jest mało trafiona. Połączywszy więc wspólne moce intelektualne, stwierdziliśmy, że specyfik my im dowieziemy wraz z naszym obiadem, który na ich kuchence odgrzejemy.

Radość Niesforków z odwiedzin u Pablówny była przeogromna. Moja również wielka. Przed wyjściem postanowiłam jeszcze przygotować jakieś ubranka do przebrania dla dzieci, wszak nie trudno można się było domyślić, że w Śmingus Dingus to różnie może być.

Przygotowując ubrania do zabrania ze sobą nadziwić się nie mogłam, dlaczego żelazko nie chciało mi się nagrzać ;PPP

Czy ja się przed chwilą śmiałam z propozycji Pablowej? :PPP