porażka pozytywnie

Wróciłam właśnie z próby chóru. Ćwiczymy, próbujemy, powtarzamy. Na nic wysiłki - opadamy!!!

Zdarza się, że chór opada. To znaczy, że zaczyna śpiewać utwór w danej tonacji, a kończy trochę niżej. Z reguły pół tonu, ale zdarza się, że i więcej. Więcej opada wtedy, gdy utwór ma kilka zwrotek, albo jest powtarzany kilkakrotnie i popełnia się błąd w tym samym miejscu.

No więc ćwiczymy, śpiewamy, a i tak opadamy. Chórmistrz szuka winowajcy! Śpiewamy więc takt po takcie, nutka po nutce. Jest! Dorwał winowajcę (winowajca był kilkuosobowy, bo to cały głos) i mówi: "To w tym miejscu, na tej nutce jest nieczysto i potem już wszystko idzie niżej, opadamy, ale ... to dobrze świadczy o Was (znaczy się o chórze), że się nawzajem słuchacie i wszyscy się dostosowujecie, a nie dajecie pojedynczym się wybijać i tak naprawdę fałszować!"

Czyż to nie cudowne?
Skupić się na tym, co pozytywne, a nie na tym, co złe?