zdarte gardła gratis

Chociaż jest Wielki Post, piątek do tego, więc i Droga Krzyżowa, to zwołał nas wieczorem nasz Chórmistrz na dodatkową próbę. Zrobił krótką rozśpiewkę i kazał śpiewać... kolędy. Może lepiej nie wnikać, czy zna się na kalendarzu liturgicznym ;P,  no ale skoro Chómistrz każe, to chór śpiewa.

Przeprowadził nas później do kościoła, gdzie specjalistyczne mikrofony były porozstawiane  i zaczął dyrygować. Włączył się do tego pan operator skomplikowanego sprzętu i zaczął nagrywać. I wtedy rozpoczęła się... droga krzyżowa.

Zaczęło się od szeleszczących kartek, za głośnych oddechów, albo ich braku, a później to już tylko dołożyć można było nierówne tempo, "opadanie", dykcję, nierówne końcówki, przejeżdżający autobus, szeleszczącą kurtkę, za mocne basy, za słabe alty, mało delikatne sprany, zagubione tenory, za ciężką wagę ;P. No jak kolęda może tonę ważyć?

Gdy pan, po trzecim powtórzeniu jednej kolędy, podszedł do organów i stwierdził, że wdarła się tu jakaś sekunda między alty a tenory, zgromiony został przez soprany, że to już wcale nie są sekundy a długie godziny. A na dodatek, wcale nie chciał się dać namówić, aby dla przykładu z sopranami lekko, dźwięcznie i miarowo śpiewać.

Podobno połowę udało nam się nagrać. Czeka nas więc jeszcze jedna taka droga krzyżowa.

Nogi nam zmarzły, kręgosłupy rozbolały od długich godzin stania, ale Chórmistrz, który mógł sobie podsłuchać na słuchawkach wybranych, końcowych wykonań jest  bardzo zadowolony. A my, mimo gratisu w postaci zdartych gardeł, nie możemy się już doczekać naszej pierwszej płyty ;) Chociaż premiera będzie pewnie za rok.