poniedziałek, 3 lutego 2014

szlachetny złom

Można by pomyśleć, że po ostatniej rocznicy blogowej do tej pory dojść do siebie nie mogę ;P

Coś w tym jest, bo wrażeń ostatnich dni było sporo, a dni spędzone poza domem minęły zdecydowanie za szybko.

Dzięki poradom udzielnym mi przez farmaceutę, gdyż lekarza w pobliżu nie było, w sprawie nadchodzącego z wielką mocą kataru i okropnego bólu głowy tuż przed balem (i to nie byle jakim balem, bo  Balem "Złomów wawrzynowych" na rzecz Duszpasterstwa Akademickiego "Wawrzyny", do których z roku na rok coraz bardziej się kwalifikujemy), mogliśmy się tam znaleźć.
Więc doprowadzona do stanu "mam się nieźle" dzięki specyfikom poleconym przez farmaceutę, świecąc nimi jak neonówka, zostałam też jakoś tak naturalnie wytypowana do roli małżeńskiego szofera (tu węszę podstęp farmaceuty i Mojego DrOgiego Męża ;). A żałować było czego, gdyż na balu, na którym co roku licytowane są przeróżne fanty, nasz stolik jakimś dziwnym zbiegiem okoliczności już drugi rok z rzędu wylicytował butelkę wina. A ja w życiu nie piłam tak drogiego wina! No i tym razem też się nie napiłam :(

Poza winem, pozostałe licytacje: albumu z Orzechowymi przepisami, kopii witrażu z wawrzynowej kaplicy, unikatowego kalendarza, przysparzały emocji u wszystkich i powodowały szybsze bicie serca u niektórych.

Boju, który z kamienną twarzą licytował Orzechowy album, niczym brzuchomówca uzgadniał z żoną, że choćby nie wiem co, album wylicytują i niech żona uważa na sukienkę, bo ta ma jej posłużyć przez kolejne trzy lata :) A po wręczeniu przedmiotu aukcji, którego przekazanie zostało udokumentowane na licznych nośnikach cyfrowych, zaprowadził żonę do bufetu, aby mogła się najeść do syta, gdyż od tej pory to już tylko tak, jak studenci za dawnych lat.

I Arturo, przy tych licytacjach, które nad wyraz hojne były w tym roku, wspomniał, że przecież to wszystko teraz licytują dawni studenci, niektórzy grupowo, którzy jeszcze paręnaście lat temu przychodzili do Duszpasterstwa na darmowe śniadania. Zazwyczaj na suchy chleb z dżemem.

W tym Duszpasterstwie właśnie hartowała się szlachetna stal, która z roku na rok wprawdzie staje się coraz bardziej szlachetnym złomem, ale ciągle pełym entuzjazmu, krzepy (nawet gdy coś strzyka tu i ówdzie) i refleksu, którego nie powstydziłby się żaden szachista. Boski Andy nawet zaprezentował połączenie refleksu, kondycji i koordynacji rzucając się do pomocy kelnerowi, który chciał za dużo zanieść porcelany na salę za jednym razem, otwierając mu drzwi z powrotem do kuchni i łapiąc w locie filiżanki i spodeczki.

Ależ to cudowne móc być jedną z nich. Bycie złomem wawrzynowym to wielka duma i przywilej.

27 komentarzy:

  1. ale fajnie znać takie złomy;P

    bardzo intrygująco to opisałaś
    chyba żałuję, że nie jestem złomem;))0

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :PPP
      wiesz, ale masz refleks, który by bardzo pasował do złomów :DDD
      a spawanie i dospawanie jest zawsze możliwe ;)

      Usuń
  2. Dosia i ja jestem pod wrażeniem opisania atmosfery tamtejszej;)
    Złom wawrzynowy jak to dumnie brzmi:)))

    OdpowiedzUsuń
  3. Dosiu, domyślam się, że już sam udział w licytacji wzbudza lekki rausz;-)
    Co do złomu, owszem - klasyfikuję się, ale sądzę, że bardziej jednak do tego w kolorze rdzy;-)
    Uściski poniedziałkowe!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :DDD
      nieważne jaki złom, ważne że złom!!!
      No a licytacja witrażu była bardzo emocjonująca i dla nas osobiście, ale w połowie stawki odpadliśmy :)

      Usuń
  4. złom wawrzynowy - to brzmi dumnie! :)
    :*****

    OdpowiedzUsuń
  5. Szlachetny złom, wawrzynowy złom - po prostu piękne!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :)))
      dzięki
      i bardzo lubię te bale
      a teraz, gdy na nie przychodzi coraz więcej młodych ludzi, których sama bym uznała ciągle za studentów, to tym bardziej utwierdza mnie w przekonaniu, że to moje miejsce

      Usuń
  6. Jak świetnie... Dobre pokolenie stali :)))
    A ja niestety nie będę mogła udać się na pewien rewelacyjny bal i ciągle żal mi okrutnie

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. dzięki
      i już żałuję również :(
      bale są piękne!

      Usuń
  7. taka przynależność - bezcenna!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. no tak
      i ma się poczucie, że ciągle jest się potrzebnym i ważnym

      Usuń
    2. to tez ciekawe zagadnienie, ze ludzie potrzebuja sie tak czuc.

      Usuń
  8. Jakie to smutne, że ci, którym paręnaście (czy parędziesiąt) lat temu zdawało się, że świat do nich należy, teraz zadowolić się muszą rolą złomu. Szlachetnego, czy też po po prostu "użytecznego". Ktoś musi zapewniać te darmowe śniadania tym, którzy koleją losu wydają się należeć do uprzywilejowanych. Bo prawdę mówiąc, tylko się wydają.
    A poważnie mówiąc, pięknie, że gdzieś ktoś jeszcze o "złomach" pamięta. Bale (niechby i licytacyjne:-)) dla nich urządza! U nas (w Gdańsku) rdzewieją na stercie zapomnienia. Chyba, że zostały już zutylizowane we własnym zakresie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. rola złomu mnie osobiście bardzo odpowiada
      a prawdę mówiąc, to "złomy" postanowiły same o siebie zadbać i kilkanaście lat temu powstało Stowarzyszenie Przyjaciół DA "Wawrzyny" i każdy, kto chce może zostać jego członkiem i wspierać :) (bo o to głównie chodzi)
      A może w Gdańsku zdołacie we własnym zakresie powołać takie stowarzyszenie
      i wtedy bale można organizować do woli :DDD

      Usuń
    2. DA z moich czasów studenckich w neptunowym grodzie spotyka się co najmniej raz w roku. Może nie używa tak urokliwej i sugestywnej nazwy jak wrocławskie, ale trwa :)

      Usuń
  9. Fajnie, że się spotykacie jako "złom" ;-)))
    U nas niestety wszyscy rozjechali się po świecie i kontakt mam tylko z kilkoma najbliższymi osobami...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. I też po to jest ten bal - żeby od czasu do czasu zjechać się w jedno miejsce i się znowu dobrze razem bawić!

      Usuń
  10. Pisanie nie jest moją najmocniejszą stroną - tak niedawno napisała pewna osoba, a której swady i obrazowości przekazu pozazdrościłoby niejedno fachowe pióro
    Dosiu, nie przesadzaj z ta swoją skromnością :***

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Chętnie poznałabym tę osobę :P

      Nie przesadzam - trzy dni muszę nad trzema akapitami myśleć :PPP

      Usuń
  11. Dosiu najlepszego z okazji IMIENIN!!!!

    OdpowiedzUsuń