cafe

Od dwóch dni budzi nas rzęsisty deszcz.  Z powodu limitu bagażu nie zabraliśmy ze sobą parasoli, mimo że nawet o nich pomyśleliśmy. Jakoś chyba nie uwierzyliśmy w to, że upały nie będą wiecznie trwały, a deszcz potrzebny ziemi  Pan Bóg ześle. Na wszelki wypadek nie rozstaję się z okularami przeciwsłonecznymi, gdyż wierzę, że i moja modlitwa o dobrą, słoneczną pogodę zostanie wysłuchana.

I rzeczywiście, po bardzo mokrym poranku, gdy już nawet trochę zwątpiłam w to, czy może być lepiej, wybrałam się do Kościoła w Trzęsaczu na koncert akordeonowy (zrezygnowałam na tę rzecz nawet z pójścia na kawę), jakież to było zaskoczenie, gdy  okazało się, że za pośrednictwem młodych wykonawców -  można śmiało powiedzieć, że wirtuozów właściwych sobie instrumentów – przepięknej gitarzystki i  wysokiego  akordeonisty -Pan Jezus, utworem „ Cafe 1930” Astora Piazzolli, zaprosił wszystkich na kawę i chmury w międzyczasie rozgonił.

Codzienne koncerty w kościele uwrażliwiły również nasze uszy, dlatego z łatwością rozpoznajemy krzyk naszych dzieci na wysokim C, który w pewnym momencie rozbrzmiewa wśród domków drewnianych. I gdy Jedna z Najmłodszych wśród dzieci tu będących, piszczy w wniebogłosy, podbiega do niej Najstarszy Niesforny Aniołek, chcąc ocenić sytuację i natychmiast zaczyna również piszczeć wysokim C, tylko jakby trochę głośniej.

Biegniemy, co sił w nogach, do dzieci i stwierdzamy, że wysokie C jest efektem użądleń osy i sami zaczynamy się nerwowo rozglądać i obawiać, czy również będziemy zaraz piszczeć wysokim C.

Na szczęście, po skonsultowaniu się z lekarzem lub farmaceutą rany kłute zostały wprawnie, sprawnie i sprytnie opatrzone, i śladu po nich nie ma. 

Martwimy się jednak trochę, gdyż okazało się w naszym domku mieszkają razem z nami osy. Upsss