na stare śmieci

Wyczerpani podróżą mierzącą ponad 1200 km, z przerwą przed ostatnimi 100 km u Rodziców we Wrocławiu, gdzie ugoszczono nas pysznym polskim jadłem i zaopatrzono naszą lodówkę na najbliższe dni, dotarliśmy na nasze stare śmieci. Do domu.

(Mam zamiar jeszcze zapisać kilka wspomnień z podróży do Danii, żeby zostały  w pamięci zewnętrznej "ku pamięci", ale głowę muszę wcześniej chwilę zresetować, bo bardzo obciążona jest po niej niebywale. I bynajmniej nie samą drogą, ale tym, co się zdarzyło, wypowiedziało i pomyślało, tym co dialog wewnętrzny wykrzyczał, i tym co cicho dopowiedział.)

Nas dom został zasiedlony w okamgnieniu. Wygląda tak, jakbyśmy się szykowali do udziału w jakimś slalomie. Wszystko leży naszym holu, trzeba nabrać niezwykłych umiejętności, aby wszytko ominąć, tak żeby sobie krzywdy nie zrobić. Dobrze, że mamy takich przyjaciół, którym nie przeszkadza obraz po bitwie, a i my, cieszymy się ich obecnością nie dodając sobie stresu w związku z rozgardiaszem.

Pablowie, dobrze, że jesteście!

Przyjaciele, którzy znoszą bałagan w naszym domu i na dodatek moje wzburzenie, gdy przy nich czytam instrukcję, przed paroma chwilami otrzymaną, z wytycznymi do segregacji śmieci, są jak złoto!
A oburzenie moje duże, bo chociaż dom mamy duży, to okazuje się, że częstotliwość wywozu śmieci, zaplanowana jest tak rzadko, że powinniśmy sobie na własnym podwórku zorganizować własne wysypisko śmieci, bo nie mamy gdzie przez miesiąc ich magazynować.

Czy w ustawie śmieciowej chodziło o to, aby każde gospodarstwo domowe założyło hodowlę karaluchów? Wygląda na to, że tak.

Co z tego, że moje wzburzenie spowoduje, że nie chcąc tak długi czas magazynować śmieci, zdecyduję się, na wyrzucanie śmieci zmieszanych i poniosę wyższą opłatę (podatek śmieciowy), gdy sąsiedzi zapewnią mi gratis hodowlę raka, bo oni, chcąc zaoszczędzić, będą śmieci segregować, co w rzeczywistości oznacza, że będą je palić w swoich kominkach i piecach przecież nie do tego przeznaczonych, i wypuszczać będą w komin tlenek i dwutlenek węgla, dwutlenek siarki, chlorowodór i cyjanowodór, tlenki azotu, dwutlenek siarki, metale ciężkie (np. kadm, nikiel, ołów, rtęć), związki chloru, fluoru. Spalając w domowym piecu 1 kilogram odpadów z polichlorku winylu PVC (butelki plastikowe, folie, skaj, itp.) wytwarza się aż 280 litrów gazowego chlorowodoru, który w połączeniu z parą wodną tworzy kwas solny. A szczególnie niebezpieczne są powstające przy spalaniu tworzyw sztucznych w niedostosowanych do tego domowych paleniskach rakotwórcze i toksyczne dioksyny!

I co z tego, że zamienię nasz garaż albo ogródek na wysypisko śmieci, gdyż przy pięcioosobowej rodzinie jest ich więcej niż w dwuosobowym gospodarstwie domowym. A gmina pewnie i tak stwierdzi, że nie ma potrzeby częściej wywozić śmieci, gdyż mieszkańcy aż tylu ich nie produkują! Pewnie, że nie - oni je puszczają z dymem!

Wybaczcie moją wściekłość z powodu śmieci, ale czuję się zagrożona wobec nadchodzącego sezonu grzewczego, o którym nie mogę przestać myśleć mimo że +30 ^oC za oknem.

Jedynym pocieszeniem wczorajszego dnia była w ostatnim momencie odebrana z poczty przesyłka. A w niej, moja ulubiona, angielska herbata. Dzięki, Sisterko!