przejrzyste zeszyty

Prowadzone przeze mnie zeszyty w szkole były niezwykle przejrzyste. Przyczepić nie można było się do niczego, głównie dlatego, że były puste. A właściwie to nie puste. Były w nich tematy i miały być notatki, ale pozostawały same miejsca na notatki. Gdy otwierało się taki zeszyt, to aż miło było popatrzeć - przejrzysty, czysty i bez błędów ;)

Pewnie też dlatego nigdy nie pisałam pamiętnika, bo byłby w nim same białe dziury. I tak też się już dzieje z blogiem. Dosipisanie cierpi z powodu małego w nim pisania. Już kiedyś planowałam zmienić tytuł na Dosimilczenie (chyba ;PPP)

Cóż. Ku pamięci to chciałby się to i tamto zapisać. Ale że za dużo się dzieje i nie wszystko przechodzi w sposób kontrolowany i bez nadmiernych emocji, ciężko nieraz opanować złość, irytację, chandrę czy co tam jeszcze, i niezbyt potrafię odcedzić to, co złe, żeby dalej w świat nie szło, więc rzadko się ujawniam.

Poza tym wielce zajęta byłam, bo ferie przecież były ;) Śnieg dopisał, stoki cudowne, Niesforki jakby coraz bardziej samodzielne i śmigały na nartach, nie tylko na oślej łączce. Mają za sobą już bardziej ambitny stok, prawie kilometrowy i lekki niedosyt.

Jednakże wszystko co piękne, kiedyś się kończy i ... wraca rzeczywistość, którą to możemy uczynić piękną, ale ... no właśnie. Po pierwszym dniu obowiązków szkolnych, które nie mają cienia wyrozumiałości, szara rzeczywistość może nawet i chciałaby być piękna, lecz jakiż urok miałby  wtedy dni wolne i ferie przyćmione jej pięknem? ;)))

Zaglądam do zeszytów Najstarszego Niesfornego Aniołka i stwierdzam, że on również prowadzi przejrzyste zeszyty ;P

Podsumować by można było jakąś taką piękną sentencją, że niedaleko pada jabłko od gruszki, nie?
No bo genetyka tu chyba nic nie jest winna ;PPP