ZPT

Sądzę, że nie jest Wam obcy skrót ZPT. Tym, którym się jednak nie kojarzy, podpowiem, że tak nazywał się przedmiot w szkole za moich czasów. A że to już prawie prehistoria, to nie dziwię się, że niektórym nic nie mówi. ZPT to skrót od zajęć praktyczno - technicznych.

Za moich czasów zajęcia te odbywały się raz w tygodniu w wymiarze dwóch godzin. Zajęcia dla dziewcząt były osobno i dla chłopców osobno. Był to przecudowny czas. Dwie godziny lekcyjne gadania, darcia pierza, śmiechu, ploteczek - cudowne!
Czasami lekcje te przypominały zajęcia dla grzecznych panien - wtedy haftowałyśmy prawdziwym haftem, robiłyśmy na drutach, szydełkowałyśmy. Było też gotowanie, robienie kanapek, sałatek, placków ziemniaczanych. Zdarzyło nam się uczyć też pisma technicznego, ale najbardziej hardcorowe było robienie doniczek i podstawek do książek.
I tu muszę przyznać, że to nie były zajęcia dla dzieci ;P. Oczywiście, do oceny wszystkie dzieci przynosiły wykonane przedmioty, niezwykle starannie, co zupełnie się nie zapowiadało na początku zajęć, ale kto był rzeczywistym autorem dzieła nie należało się chwalić ;P gdyż surowy wzrok nauczyciela paraliżował, a jak miał zły humor to mógł nawet obniżyć ocenę.


Ale nasz system edukacji przewidział to, że kiedyś mogło się czegoś nie dokończyć :)
Teraz jest czas żeby to odpracować. A jeśli nie odpracuje się, to dziecko dostanie obniżoną ocenę. I nie ma co się martwić, ono też będzie miało swój czas odrabiania lekcji, jak tylko zostanie rodzicem ;P
Nie są to już zajęcia praktyczno- techniczne, czyli ZPT, a po prostu zajęcia techniczne. Póki co najgorsze dla mnie jest przygotowanie się do tych zajęć. Zwłaszcza, gdy dziecko w ostatniej chwili informuje, że coś potrzebuje. Ale sama chyba byłam taka sama. Pamiętam, że mi mama ugotowane jajka do szkoły przynosiła, bo akurat robiliśmy kanapki. A kanapeczki bez jajka z majonezem się nie liczą, nie?