crash test

Sąsiad się serdecznie do mnie uśmiecha więc pewnie sprawa stłuczki, która miała miejsce pod naszym domem, pomyślnie dla jego znajomego została rozstrzygnięta. Nie dawało i właściwie dalej nie daje mi to spokoju. Bo to oczywiście taka stłuczka, która zupełnie stała się niespodziewanie i zupełnie nie w porę, ale relacje sąsiedzkie mogła popsuć.

Było to mniej więcej w połowie grudnia, mieliśmy po południu jechać do Wroclove na obchody 30 lecia kapłaństwa naszego Znajomego Księdza z Polski, jak zwie go Okruszyna. Już od początku wiele nas kosztowało, aby logistycznie sprawę zorganizować, żeby Niesforkom opiekę zapewnić. Akurat na miejscu nikomu nie pasowało. I żebyśmy mogli my pojechać do Wroclove, to z Wroclove przyjechali moi rodzice. Mieliśmy tam wyjechać dość wcześnie, żeby było bez pośpiechu, ale sprawy służbowe przedłużały się w nieskończoność. A gdy już w końcu odjeżdżać mieliśmy spod domu (tak właściwie w ostatniej chwili, żeby można było zachować resztki spokoju), cofając uderzyliśmy w zaparkowane pod domem sąsiada auto.

Jakież zdziwienie pojawiło się na twarzy właściciela auta, gdy Mój DrOgi Mąż poinformował go, że auto mu przetrącił, ale że sąsiad go zna i że sprawę załatwi nazajutrz, bo teraz naprawdę się bardzo, bardzo spieszymy. Ten niespodziewany crash test nasze auto przeszło znakomicie - nic nie widać, a drugie miało tylko drzwi do wymiany.

Zdążyliśmy w ostatniej chwili. Spraw tego dnia było tak dużo, że z trudem zdołaliśmy je omówić w drodze do Wroclove. Był to dzień, w którym roztrząsały się również dla mnie niezwykle ważne sprawy. Zostałam bowiem wzięta pod lupę przez pewną urzędniczkę i okazałam się w końcu dla niej ciekawym przypadkiem, który nie jest oczywisty. Przyznała moje argumenty, ale gdyby nie .... nawet nie chce mi się o tym znowu myśleć. Byliśmy może 5 minut przed czasem. Moje roztrzęsienie i stres objawiły się w lodowatych rękach. Nie mogłam nabrać temperatury. Wjechaliśmy na uroczystości z niezwykle dużą prędkością. Wyhamowanie i wyciszenie przyszło po pewnym czasie - dłonie stały się ciepłe.

Nazajutrz sąsiad oznajmił MDMowi, że miał farta. Czyżby? Trafił bowiem w byłego komendanta policji. Upsss. Cieszę się więc tym bardziej z tego serdecznego uśmiechu sąsiada. :)

Ze mnie też schodzi. Święta i przerwa świąteczna z konieczności mnie przystopowały a właściwie zatrzymały, co nie znaczny, że obowiązków mniej. To raczej oznacza lekki chaos i wizję, że trzeba będzie i tak nadrobić. Jednakże dystans kilku dni od tamtych spraw sprawia, że ku pamięci je sobie zapisuję.