urodziny

Przez wiele lat wydawało mi się nie ma gorszego dnia na urodziny niż 22 grudnia. Przede wszystkim, że mało kto o nich pamiętał, nawet do szkoły nie zawsze dało się przynieść cukierków, bo często już tego dnia nikogo w niej nie było.  Poza tym, trudno było coś zorganizować i zaprosić, gdyż wszyscy i tak w ferworze przygotowań Świątecznych, spotkań opłatkowych...

W tym roku odbieram od rana telefony, przyjmuję w przelocie przelotnych Gości, odbieram smsy, cieszę się z istnienia portali społecznościowych, gdyż i tam mnóstwo życzliwości, a życzenia od Was (na zaprzyjaźnionym blogu ;) przynoszą tyle uśmiechu i radości, że wystarczy, aby się nimi dzielić przez następny rok :)
Dziękuję!

Właśnie teraz, gdy te moje urodziny nie mają dla mnie już takiego znaczenia, okazuje się, że są oczekiwane. Niewiele się zmieniło w ogólnym ferworze, zabieganiu, braku czasu, ale .... Od rana Niesforki były w euforii. Mój DrOgi Mąż, też nadał temu dniu wyjątkowy charakter, a najważniejszym punktem była wspólna, rodzinna Eucharystia wieńcząca tegoroczne Roraty. Jakież to miłe czuć, że jest się ważnym i kochanym, choć wcale nie przykładam już do dnia urodzin zbyt dużej wagi. Ważniejsze przecież, aby przeżyć właściwie Święta Bożego Narodzenia, które tuż, tuż. A oprócz tego, co przygotować ważne też "Kogo zaprosić?" I tak naprawdę to cieszę się, że w tych dniach mało mam czasu dla siebie, bo Ktoś inny jest najważniejszy.