nigdy nie minie

Osierocenie

boli

w każdym wieku.


Dla jedynka jest szczególnie trudne.


A okoliczności życia i tak nie rozpieszczają. Nie pozostawiają odrobiny miejsca na rozczulanie się nad sobą. Trzeba się jak najszybciej pozbierać, otrząsnąć, bo można zostać dodatkowo poturbowanym. Zresztą, wszystko tak pędzi, że tylko nieliczni są w stanie dostrzec, że się niedomaga. A i tak nie zawsze wszystko zrozumieją.

Choć osierocenie nie jest moim osobistym doświadczeniem, a teraz Mojego DrOgiego Męża, to wiem już, że jest bardzo trudne. I nigdy już nie minie. Będąc osieroconym, zawsze się już jest sierotą.

Jest też to trudne dla innych. Może nie wiedzą, co powiedzieć, może nie chcą się narzucać, może chcą pozostawić sierotę samą sobie - niech sama sobie radzi ze stratą i ze swoim sieroctwem, więc może lepiej unikać sieroty?

Osierocony, niezależnie od tego, "jak dobrze się trzyma", chyba jednak najbardziej potrzebuje wsparcia,  zrozumienia, wyrozumiałości, obecności, żeby naprawdę zaczął się dobrze trzymać.